Dag 2723 december 2016 |
In Bethlehem IHadden we te lang op het gras gezeten? Had het allemaal te lang geduurd? Wie zal het zeggen. Maar toen we in Bethlehem aan kwamen, begon het al donker te worden.Hadden we eerder moeten vertrekken? Het was zo mooi bovenop die heuvel maar……. Nu in Bethlehem, viel alles tegen. Er was geen enkele herberg waar we terecht konden. Er was niemand bij wie we konden slapen. Zelfs wanneer Jozef de buik van Maria liet zien was er geen plek. Sommigen deden juist sneller de deur dicht. Op een enkele herberg hing al een briefje, ‘niet kloppen, we zitten vol’. Bij andere deden ze wel open maar als ze ons zagen deden ze de deur snel weer dicht. Slechts een enkele herbergbaas wilde wel praten maar we kregen steeds te horen dat er helaas geen plaats meer was. Hadden we daarvoor zo lang gereisd? Moesten we dan weer slapen in het gras? En als het kindje dan zou komen? Wat dan? Hoe zou dat moeten? Jozef zag het niet meer zitten. Hij sjokte van herberg naar herberg. Het hoofd gebogen en met hangende schouders. Maria bleef positief. Steeds probeerde ze Jozef op te beuren. Steeds maar weer sprak ze van hoop op een plekje in de volgende herberg. En ik, ik werd steeds bozer. Mijn oude ik kwam weer naar boven. Bij elke afwijzing werd mijn boosheid groter. Waren dit nu mensen met aandacht voor elkaar. Ze leken wel heel erg op mijn oude baas. En ik begon te snuiven en te blazen, en ik was gaan steigeren als Maria niet op mijn rug had gezeten. En toen kwamen we weer bij een herberg, misschien wel de laatste. De waard deed open en toen…….. |